Let’s face it. Human as we are, half of our life in a day, we spend it working. Madalas pa ay wala nang pahinga sa isang buong linggo. Parang robot kung magtrabaho. Akala unlimited strength ang mayroon. Kaliwa’t kanan ang raket para madagdagan ang kita. We all work hard to get paid. And
HUWAG MAHIYANG MAG-SORRY
Natapakan ang paa sa jeep, na-highblood agad? Hindi lang napautang ni friend, parang isusumpa na yung tao sa galit? Halos lumuhod na sa kahihingi ng sorry, hindi pa rin gustong patawarin? Gaano kadalas ang minsang maubusan ng pasensya? Ang mawalan ng self-control at pairalin ang
ANG WALLET LANG DAPAT ANG MAKAPAL, HINDI ANG MUKHA
Meron ka bang kakilalang parang semento? Semento as in “matigas”? As in parang semento sa kapal ng fez? Yun talagang hindi na nahihiya na tayo na lang mismo ang nahihiya at nao-awkwardan sa ginagawa nila? I will give you a scenario: May friend tayo na NAPAKA tagal na nating ‘di
TUWING KAILAN ANG QUIET TIME MO?
Meron ka bang tinatawag na QUIET TIME? Ito yung time sa sarili mo para mag-isip, magmuni-muni, kumalma, at ihanda ang sarili sa bagong araw na kahaharapin mo. “Nako Chinkee wala akong time sa ganyan.” “Kulang na oras ko para mag quiet time.” “Hmm, hindi na siguro. Hindi naman importante
KUNG ANG ORAS MO AY MAHALAGA, GANON DIN SA IBA
Naranasan mo na bang paghintayin ng isa, dalawa o mahigit tatlong oras sa mall, opisina, o kaya sa kainan? Naubos mo na yung libreng chips at tubig sa restaurant, aba, wala pa din yung ating kasama? Lahat ng tao nabilang mo na, memorize mo na nga pati bawat sulok ng establishment, yung
HINDI HADLANG ANG HIRAP PARA MAGTAGUMPAY
Mga KaChink, matanong ko lang. How do we respond when problems come our way? Kung ating papansinin, sa radyo, sa tv, sa social media, ilan sa mga responses ng ating mga kapatid ay ang magmukmok sa kwarto, mahulog sa patibong ng self-pity, deep loneliness, at ang worst ay magkaroon ng suicidal
- « Previous Page
- 1
- …
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- …
- 45
- Next Page »