Let’s face it. Human as we are, half of our life in a day, we spend it working. Madalas pa ay wala nang pahinga sa isang buong linggo. Parang robot kung magtrabaho. Akala unlimited strength ang mayroon. Kaliwa’t kanan ang raket para madagdagan ang kita. We all work hard to get paid. And
HUWAG MAHIYANG MAG-SORRY
Natapakan ang paa sa jeep, na-highblood agad? Hindi lang napautang ni friend, parang isusumpa na yung tao sa galit? Halos lumuhod na sa kahihingi ng sorry, hindi pa rin gustong patawarin? Gaano kadalas ang minsang maubusan ng pasensya? Ang mawalan ng self-control at pairalin ang
ANG WALLET LANG DAPAT ANG MAKAPAL, HINDI ANG MUKHA
Meron ka bang kakilalang parang semento? Semento as in “matigas”? As in parang semento sa kapal ng fez? Yun talagang hindi na nahihiya na tayo na lang mismo ang nahihiya at nao-awkwardan sa ginagawa nila? I will give you a scenario: May friend tayo na NAPAKA tagal na nating ‘di
“ADVANCE AKO MAG-ISIP EH”
Recently, I’ve been seeing a lot of posts na may hugot sabay banat sa dulo ng: “Advance kasi ako mag-isip eh” Halimbawa: Hindi ko na siya papautangin, alam ko namang ‘di siya magbabayad. (Advance ako mag-isip eh) Friend: Hi Kamusta? Us: Oh, magkano na naman kailangan mo? Friend: Grabe
TUWING KAILAN ANG QUIET TIME MO?
Meron ka bang tinatawag na QUIET TIME? Ito yung time sa sarili mo para mag-isip, magmuni-muni, kumalma, at ihanda ang sarili sa bagong araw na kahaharapin mo. “Nako Chinkee wala akong time sa ganyan.” “Kulang na oras ko para mag quiet time.” “Hmm, hindi na siguro. Hindi naman importante
ATAKE NG MOOD SWINGS
Oh, bakit parang buwisit na naman yata tayo, friend? Lahat ng makasalubong, sinusungitan natin. Kulang na lang, magtakip ng mukha para wala ng kumausap. Kaunting “Uy hello” lang sa atin, matraffic lang o masagi ng kaunti, parang nandu’n na tayo sa point na gusto natin manakit sa sobrang
- « Previous Page
- 1
- …
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- …
- 262
- Next Page »